امروز که این پست رو شروع به نوشتم میکنم هفته ی آخر تیر ماهه و خودم هم در عجبم که چه نیروی قدرتمندی اراده ی من رو در دست گرفته و من رو اینطور به وجد آورده که تو چله ی تابستونی چنین داغ و تفته، دست به نوشتن درباره ی عطری پاییزی و زمستونی بر پایه توتون و چای بزنم. اون هم عطری تنباکویی و خوشمزه.
دلیلش کاملا واضحه. من زانوم جلوی ساخته های برخی عطرسازها شل میشه و یکی از اونها اولیویا جاکوبتی هست. عطرسازی نابغه که به ندرت جلوی دوربین و لابلای جمعیت نمایشگاههای بین المللی عطر ظاهر میشه.