بررسی عطر: فرانسیس کورکجیان – ابسولو پوغ لوسوا

فرانسیس کورکجیان – ابسولو پوغ لوسوا (Maison Francis Kurkdjian – Absolue Pour le Soir)

سال تولید: ۲۰۱۰

کشور: فرانسه

گروه بویایی: شرقی (Oriental)

عطار: فرانسیس کورجیان (Francis Kurkdjian)

 نُتهای برتر: عسل، بخور، چوب سدروس، زیره، رز، صمغ لادن

فصول استفاده: پاییز و زمستان

با اینکه حس بویایی انسان بین پستانداران جزو سطحیترین و بدوی ترینهاست، این نکته که سلایق بویایی ما از فرهنگی به فرهنگ دیگه بسیار متفاوت هست، من رو مثل کشف سیاره ای جدید به هیجان میاره! برای مثال، عطرهای انیمالیک و رز بین فرانسوی ها به همون میزان محبوب هستن که عطرهای مرکباتی بین ایتالیایی ها و چوبی ها بین انگلیسی ها و ادویه توی خاورمیانه. عطرهای حیوانی (انیمالیک) حسی قدرتمند از وجه حیوانیِ انسان، حسی شبیه بوی تن و حالتی اساطیری با خودشون دارن که در هر صورت نهایتا به نوعی لوکس گرایی گستاخانه و مستهجن ختم میشن، بدون اینکه پرستیژ خودشون رو از دست بدن. اما قاعدتا یه فرانسوی که عاشق عطر Chanel No5 یا Yves Saint Laurent Kouros هست نمیتونه انتظار داشته باشه که زنی از آمریکا عاشقش بشه! چرا که آستانۀ تحمل بوی حیوانی برای یک آمریکایی خیلی کمتر از عطر مُشکی نرمی چون Kiehl’s Original Musk هست.

فرانسیس کورکجیان یکی از نوابغ امروز دنیای عطر هست. طراح و عطرساز خلاقی که در نوزده سالگی عطر Le Malle رو برای برند مُد Jean-Paul Gaultier ساخته و برند خودش رو در سال ۲۰۰۹ در پاریس تاسیس کرد. خانۀ عطری که شما هر چی هم بگین “نیش” هست با یک جمله تمام تعاریف شما رو مخدوش میکنه چرا که کورکجیان اصرار داره که نیش نیست بلکه یک برند “لوکس” هست. من با در نظر گرفتن تِم اصلی و روحیات کارهای کورکجیان فکر میکنم واژۀ لوکس بیشتر از هر چیزی برازندۀ این برند باشه.

عطر ابسولو پوغ لوسوا یکی از بهترین نمونه های شاهکارهای انیمالیک هست که به جای رایحۀ گزنده و عصبی، به بستری دلنشین و در عین حال اکتیو و پر جنب و جوش اما سنگین ختم میشه. عطری هست که با شروعی خشن و دودیِ عسل، الدهید، ایلانگ ایلانگ و رز نوید استخوان بندی مستحکم و بطنی تاریک رو میده. عسل این کار شیرین نیست و رُزش زیادی گُلی نیست. بلکه عمدا طوری طراحی شدن که با فضای حیوانی عطر، بخور و چوب سدروس هماهنگ بشن. حد فاصلی بین فضای زیره سیاه و عسل در کارهای اولیۀ سرج لوتانس و موسک غاواژه (Musc Ravageur) از فردریک مال. منتها نه مثل کارهای لوتانس حس بومی آفریقایی داره نه مثل موسک غاواژه به بستر وانیلی دارچینی خوشمزه ختم میشه. بلکه فضای عرق کردۀ حیوانیِ کار با بنزوئین ترکیب شده و تا انتها روی پوست شما مثل لایه ای از طلای چرک بازی میکنه.

با بویی کاه مانند، دودی و خاکی، رایحۀ شیرین و کهنِ صمغ لادن، بخور و عسل و نهایتا بستری چوبی تاکید شدیدی روی سکشوالیته داره. عطری بسیار گرم و تنومند و زمستانی هست که ممکنه روی پوست نحیف زنانه کمی سنگینی کنه اما لزوما مردانه هم نیست چرا که بستر چوبی و دودی این عطر از فیلتری حیوانی و پرده ای از نتهای گــُلی رد شده.

شکی نیست که ترکیبی که این عناصر نامبرده توش موجود باشه موندگاری رو تضمین میکنه. نشر بوی این کار متوسط به بالاست که به نظر من میتونست کمتر باشه چرا که روایح حیوانی فقط توی فاصلۀ نزدیک پوست درست و زیبا عمل میکنن در غیر این صورت بسیار تهاجمی و نخراشیده به نظر میان.

★★★★