بررسی عطر شنل گاردنیا :لوکس، جوان و پُر زرق و برق

شنل گاردنیا، موضوع بحث امروز ماست. عطری که در ابتدا تو سال ۱۹۲۵ توسط عطرسازِ آن زمانِ برند شنل – ارنست بو (Ernest Beaux) – ساخته شد، و سپس در دهۀ ۱۹۸۰ میلادی توسط عطرسازِ آن زمانِ برند – ژاک پولژ (Jacques Polge) – بازتولید شد.

بی شک برای مخاطب عطرباز، کلکسیونر، منتقد عطر و هر کسی که دسترسی به آرشیو فرمول‌های برند شنل نداره، امکان این وجود نداره که بدونه شنل گاردنیای اصلی چه بویی داشته. اما با نگاهی به ترکیب عطر فعلی میشه این رو صراحتاً اعلام کرد که عطر کنونی با عطر اصلی یکی نیست.

نُت‌های شنل گاردنیا، از دیروز تا امروز

ترکیب شنل گاردنیا خیلی خلاقانه‌ست. علیرغم اینکه اسم عطر اظهار می‌کنه که محوریت ترکیب رو گل گاردنیا در دست داشته باشه،اما یک عطر یاس/گل مریم حساب میاد. یعنی شما بیشتر از بوی گاردنیا، بوی یاس، گل مریم، شکوفه مرکبات، نُت‌های میوه‌ای و شیرین و حتی نارگیل رو حس می‌کنین.

این البته شنل گاردنیا رو به یه عطر بد تبدیل نمی‌کنه. زمانی که شما با یک ترکیب کلاسیک روبرو هستین و می‌خواین اون رو برای جامعه و سلیقۀ امروز بازتولید کنین، موانعی جلوتون هست.

مثلاً متریالی که اون سالها مورد استفاده بودن ممکنه امروزه یا وجود نداشته باشن یا با ممنوعیت‌های نهادهای بهداشتی مواجه بشن. بنابراین شما از تکنیک‌هایی استفاده می‌کنین تا بدون دردسر نزدیک‌ترین رایحه به رایحۀ اصلی رو بسازین – درست مثل کاری که برند روبر پیگه برای عطرهای کلاسیکِ این برند انجام میده.

گاردنیا گـُلیه که نمیشه به صورت طبیعی تقطیرش کرد و رایحه‌اش رو بیرون کشید. بنابراین توی این عطر برای ساخت فضای ایندولیک، سبز، خامه‌مانند و گلیِ گاردنیا از نُتهای دیگه استفاده می‌کنن که بالاتر نام بردمشون.

رایحۀ شنل گاردنیا‌

شخصاً نمیدونم چرا دوست داشتم پیش از اینکه این عطر رو تست کنم ازش بدم بیاد! اما جالب اینجاست که با اولین تست نظرم عوض شد! شنل گاردنیا عطریه که به مدد رایحۀ سرراست و خوانا و ترکیب نه‌چندان پیچیده‌ش میتونه به راحتی تو دل شما جا باز کنه.

این عطر یک فضای صاف فلورال داره و حس این رو میده که مایع عطر رو از فیلتر قهوه‌جوش ردش کرده باشن تا ته‌ماندۀ آخرین ناخالصی‎‌ها هم ازش زدوده بشه.

با اولین اسپری عطر با رایحه‌ای کاملاً گلی، سفید مثل عروس، کمی – فقط خیلی کم – مه‌گرفته، و یه کوچولو گازدار شکوفا میشه.

این رایحه حاصل همنشینی گلهایی هست که شما به کرات توی عطرهای مطرح زنونه باهاشون دیدار کردین: یاس/بهارنارنج/گل مریم. سه‌گانه‌ای متداول که در کمال ناباوری توی شنل گاردنیا مثل یک اکسیر جادویی عمل میکنه و یه ترکیب فوق‌العاده رو می‌سازه.

رایحۀ گل مریم توی این عطر تازه و کمی سبزه و حس تازگیِ گلی شبنم زده رو میده تو اول صبح تابستان. البته به همون میزان هم شیرینیِ خاصی داره که این عطر رو از “یک عطر برای همه بودن” در میاره و به یک عطر سلیقه‌ای تبدیل می‌کنه.

کمی بالاتر اشاره کردم که از این ترکیب توی شنل گاردنیا برای ساخت فضای بویاییِ گل گاردنیا استفاده شده – هرچقدر هم که بوی گاردنیا به تمامی توی عطر حس نشه.

رایحۀ میوه‌ای مجهول در شنل گاردنیا

سپس شما همین روند رو دنبال میکنین تا جایی که چند دقیقه بعد رایحه‌ای میوه‌ای مانند – اگر بشه میوه‌ای گفت بهش – پدیدار میشه. رایحۀ میوه‌ای حالتی تمشکی/آلبالویی داره. من و سحر در مورد این رایحه به اجماع نرسیدیم. من بوی تمشک‌مانند می‌گیرم و سحر بوی آلبالو‌مانند.

در انتهای عطر – وقتی شنل گاردنیا به آخرین نفس‌هاش میرسه – بوی توتونیِ خاصی تو پس زمینه ظاهر میشه که نه مثل عطرهای تنباکویی مردونه بولد و بارزه، و نه مثل عطرهای تنباکویی کلاسیک تلخ و تاریک. بوی زنی رو میده که سیگار طعم‌دار کشیده و رد بوی سیگار روی لباس رسمیش مونده.

استایل شنل گاردنیا

شنل گاردنیا یه عطر نیمه رسمی و شیک و کلاسیکه/مدرنه. کلاسیک نه به معنی قدیمی، بلکه به معنی timeless که از مد نمیفته و مربوط به دورۀ خاصی نیست.

این عطر علیرغم رایحۀ ملوسش نوعی صلابت و “شنل بودن” توش موج میزنه که تاکید روی استایل رو میطلبه. روحیه‌ای ثابت و قاطع داره – هر چقدر هم که گلی و ملوس باشه. از نظر استایل این روحیه رو میشه با هماهنگ کردن تونالیته‎‌های رنگی روشن و نزدیک به هم به خوبی نشون داد – مثلاً کرم رنگ یا بژ یا صورتی گُل‌بِهی.

پرفورمنس شنل گاردنیا

به طرز عجیبی این عطر بدنام هست به موندگاری و نشر بوی پایین – گرچه روی پوست مردونۀ من اوضاعش بد نیست. رویوها و نظرات دوستان دور و نزدیک که این عطر رو تست کردن یا استفاده کردن، نشون میده اوضاع عطری با این قیمت و این همه اسم و رسم، بدتر از این حرفاست که بشه این ضعفش رو اغماض کرد.