گوچی – گیلتی ابسولوت (Gucci – Guilty Absolute)
سال تولید: ۲۰۱۷
کشور: ایتالیا
گروه بویایی: شرقی چوبی (Oriental Woody)
عطار: البرتو موریاس (Alberto Morillas)
نُتهای برتر: چرم، سرو، بخور، خس خس (وتیور)، پچولی، نتهای آکواتیک
فصول استفاده: زمستان و پاییز
عطرسازی برای برندهای متداول (به اصطلاح دیزاینر) کار واقعا سختی هست. از یک طرف خود عطر باید حد میانگین سلیقه همه عموم رو در بر بگیره و به همه ذوائق خوش بیاد، و از طرف دیگه سیاستهای درست بازاریابی و عرضه باید بتونه تداوم سری های تولید چند میلیونی در هر سال رو تضمین کنه تا عطر توی بازار پر رقابت برندهای متداول سرپا باقی بمونه. گوچی یکی از پرسابقه ترین برندهای مُد و لباس ایتالیایی هست که از سال ۱۹۲۱ وارد عرصۀ مد و از سال ۱۹۷۴ با عطر Gucci No1 وارد وادی عطر شد. این شروع البته سالها پس از مرگ بنیانگذار این برند (گوچیو گوچی ۱۹۵۳-۱۸۸۱) شکل گرفت.
نگاهی اجمالی به کارنامه گوچی توی دنیای عطر این حقیقت که این برند زمانی یکی از بهترینها و همواره روی صدر جدول بوده رو افشا میکنه. عطرهایی مثل Rush، Envy، Pour Homme 1976، Pour Homme 2003، L’Arte di Gucci عطرهایی نبودن که بشه به سادگی از کنارشون رد شد. اما مثل خیلی از برندهای متداول (مخصوصا برندهای مُد) فراز و نشیبهای مخرب بارها کارنامۀ برند رو مخدوش کرده. بعد از توقف تولید گوچی پور اوم ۲۰۰۳ (ساختۀ میشل المایراک) در سال ۲۰۰۷ این برند رو به افولی جدی گذاشت که با افت شدید مخاطبین جدی عطر و ناامیدی از آیندۀ گوچی همراه بود. تقریبا یک سال بعد عطر Gucci By Gucci زنانه و مردانه به بازار اومد که فروش چمشگیری که انتظار میرفت رو نداشت. و نهایتا در سال ۲۰۱۰ عطر Guilty زنونه و یکسال بعد ورژن مردونه – که فقط میشه گفت مهر تاییدی بود روی سقوط شاخۀ عطر این برند – وارد بازی شدن و هر سال با فلنکرهای متعدد این سقوط بیشتر به مغاک فرو رفت.
تا اینکه نهایا در سال جاری، ۲۰۱۷، برند با همکاری عطرساز نخبه و سرشناس اسپانیایی، آلبرتو موریاس (Alberto Morillas)، از دو عطر جدید، یکی مردونه و یکی زنونه، پرده برداری کرد. عطر مردونه در کمال تعجب فلنکری جدید هست از سری Guilty مردانه که باز هم در کمال تعجب بر خلاف فلنکرهای پیشین این سری ترکیبی بسیار جالب و جسورانه داره. تجربۀ سالها عطرسازی موریاس برای برندهای متداول (دیزاینر) رسما به گوچی کمک کرد که با تک آس حکمش به بازی برگرده و اون رو تو بهترین موقعیت خرج کنه.
گوچی گیلتی ابسولوت عطری هست که به هیچ وجه از یک برند متداول انتظار نمیره. حدود ساختارشکنی و نابهنجار دودی و تاریکِ این عطر اونقدر زیاده که میتونم بگم معمولا برندهای آرتیزان که دنبال کشف افقهای خلاقیت توی عطر هستن دست به ساخت همچین ترکیباتی میزنن چرا که فروش همچین محصولاتی خودش یک ریسک تجاری بزرگ محسوب میشه. اما البرتو موریاس به دقت از تودۀ بی ارزشی چون Guilty بُن مایه ای میسازه که نیاز هست سرپا بِایستیم و تشویق کنیم.
شاید بهتر باشه از شروع و بطن و فرود گیلتی ابسولوت حرف نزنم چرا که این عطر روندی نبستا خطی و یکنواخت داره – که به هیچ وجه حوصله سر بر نیست. عطر با رایحه ای سبز و آکواتیک (وابسته به بوی آب و دریا)، تیره و تاریک و آروماتیک از گونه های سوزنی برگ (اُرس و سرو) باز میشه که آماده سازی حضور وتیور رو انجام میده. پیشتر همنشینی سرو و وتیور رو توی عطر لالیک آنک نواغ (Lalique Encre Noire) شاهد بودیم. توی گیلتی ابسولوت این دوگانه بیشتر به سمت وتیور و بخور میره و لبه های چرمی و چوبی سوخته و گرم و شرقی رو به نمایش میذاره. وجود یک اکورد چرمی توی این عطر کمی تئوریک هست و نمیشه بهش استناد کرد. هم هست هم نیست. میشه گفت حالتی چرمی توی این ترکیب چگال و تیره شکل میگیره که هویت این عطر رو شکل میده. از طرفی فضایی ادویه ای که حس میکنم هل جزئی از اون باید باشه، به شکل گیری تصویر چرم توی عطر کمک میکنه. درست مثل نقش هل توی عطرهای چرمی نظیر Bvlgari Black و Mona di Orio Cuir.
بستر گیلتی ابسولوت با نعنا هندی کمی به سمت فضای شرقی میره و قسمت دودی عطر رو کمی تلطیف میکنه اما از تاریکیش چیزی کم نمیکنه. در کل ابسولوت با اینکه در نگاه اول عطری سخت و خشن به نظر میاد اما عطری هست بسیار خوش کاربرد و خوش دست و خوش ساخت. عطری دودی و تاریک اما نرم و مودب. خیلی برام جالب بود که بر خلاف همتاهای نیش چون ژووی پرایوت لیبل (Jovoy Private Label)، آمواژ فیث مردونه (Amouage Faith Man)، یا بوفورت تِنوره (BeaFort 1805 Tennorre)، این عطر چقدر روی خوش چهره بودن و رعایت حد دوری از خشونت پافشاری میکنه. درست مثل یه جنتلمن.
ترکیبی این چنین مستحکم جایی برای گفتن این حقیقت باقی نمیذاره که موندگاری گیلتی ابسولوت بسیار بالاست و از اونجایی که ایدۀ ساخت این عطر رایحه ای دودی اما موقر و رسمی هست نشر بوی کنترل شده و متوسطی داره که باعث آزار اطرافیان نشه. گیلتی ابسولوت عطری رسمی و نیمه رسمی هست که علیرغم فضای دودی و سهمگینی که داره و علی رغم گوچی بودنش با تی شرت و تیپ کژوال به راحتی سِت نمیشه. عطری هست که بیشتر به هوای سرد و خنک میاد اما به بهار نمیاد چرا که تاریکیِ ادویه ایِ اون با فضای شاد بهار تناسخ داره. بیشتر به بوی غریب پاییز و برگهای تُرد روی زمین میخوره. در انتها باید گفت دست مریزاد گوچی، ادامه بده همین فرمون رو.
★★★★
به عقیده من عطری ست شیک ، نیمه رسمی تا رسمی ، تا حدودی تاریک و مبهم . نمی دانم چرا در اولین مرحله ای که این عطر رو تست کردم بوی چوب گردو (نه خود چوب ) بلکه پوست گردو ی خشک شده( قسمتی که مغز گردو در آن قرار می گیره ) به مشامم رسید . در هر حال عطر فوق العاده ای هست و اصلآ بعید نیست بخرمش !
امروز تست کردم واقعا حال کردم باهاش سریع باید خرید نمیدونم چرا حس میکنم تو نسخه های بعدیش ریفورموله میشه
این ادکلن رو مثل اکثر ادکلنهای دیگه بدون تست خریدم اولین چیزی که از بویدنش به ذهنم رسید بوی قیر ذوب شده تو بشکه که زیرش آتیش روشن کردن و دودش تو هوا پیچیده بود .یه بوی تلخ گس و خوب نمیدونم چرا این حس رو بهم دست داد. ولی از خریدم رضایت دارم کار خوب و شیکیه
من بازم مثل سایر عطرهام اینو تست نکرده خریدم .اولین بوی که به مشامم رسید نمیدونم چرا منو یاد بشکه های که توش قیر میریختن و زیرش آتیش روشن میکردن تا ذوب بشه .انداخت.واسه خودمم جالب بود .ولی خیلی کار خوبیه دوسش دارم
این کار رو تست نکردم اما تعریقش رو خیلی شنیدم. گوچی یه کار دیگه هم ۲۰۱۶ داد بیرون که خیلی خوشم اومد: Gucci intense oud.
این کار رو به اشتباه با بلک افگانو مقایسه میکنن و یه عده میگن گوچی اومذه کپی کرده در حالی که به نظر من اینطور نیست اصلا و گوچی با اینتنس عود اومده عود رو تو یه نرکیب کاملا عامه پسند عرضه کرده.
فکر کنم اینستنس عود رو تست نکرده باشم هنوز. باید تست کنم ببینم آیا واقعا شبیه هست
بنده هم این عطر را تست کردم اما بیشتر بوی قره خوردنی را استشمام کردم ماندگاری زیادی داشت ولی بنده نپسندیدم از اون عطرهایی هست که باید قبل از خرید تست بشه