بررسی عطر آکوا سکستیوس از برند عطر ژول اِ مـَد

ژول اِ مـَد – آکوا سکستیوس (Jul et Mad – Aqua Sextius)

نتهای برتر: گریپ فروت، آب دریا، برگاموت، میموسا، انجیر

جنسیت: بیشتر مردونه و تا حدی زنونه

فصول استفاده: بهار و تابستون

زمستون فرصت خوبی رو به عطربازها میده تا با عطرهای چرمی و چوبی و ادویه ای و گرم و تیزشون پز بدن. اما ایران اقلیم گرمی هست و این سالهای اخیر تابستوناش به جهنم نزدیک شدن. توی همیچین اقلیمی تابستون به فصل شرایط اضطراری تبدیل میشه و عطرش مفهوم کاربردی پیدا میکنه و مایعی میشه برای خنک شدن؛ مثل فالودۀ بدون شربت و پر از آبلیمو برای رفرش شدن! برای همینه که دامنۀ خلاقیت توی عطرهای تابستونی عموما کمتر از عطرهای زمستونی هست و ترکیبات تابستونی عموما ساده تر از ترکیبات کهربایی و چرمی و گرم هستن. و از اونجایی که نُتهای خنک معمولا اندازۀ مولکولهاشون نسبت به چوب سندل و وانیل و اکورد کهربا کمتره، فرّارتر هستن و بدین منوال عطرهای تابستونی از موندگاری کمتری هم برخوردار میشن. اما خب ذات حیات روی سیاره زمین استثنا هست و باید پذیرفت که برخی وقتا قوانین طبیعت و فیزیک اونطور که انتظار میره سر جاشون قرار نمیگیرن.

سسیل زاروکیان (Cécile Zarokian) بدون شک یک پدیدۀ نوظهور هست توی بازار نیش که سبک و سیاق مشخصش اون رو به یکی از چهره های مطرح دنیای عطر تبدیل کرده. او یه عطرساز مستقل هست که به هیچ کمپانی وصل نیست و این رشد و موفقیت چشمگیرش خارج از وادی قدرتِ پنج گرگ بزرگ (ژیوودان، تاکاساگو، فرمنیخ یا فرمنیش، آی اف اف و سیمرایس) چیزی نیست که برای یه عطرساز زنِ مستقل به راحتی میسّر بشه. عطرهای زاروکیان تو چند خصیصه مشترک هستن: نُتهای برجسته و پررنگ، امضای ادویه ای قدرتمند، ساختار مدرن و معمولا خطی، روایح ساده و شناخته شده، و دست آخر موندگاری و نشر بوی بالا. سیاست بازیِ زاروکیان من رو یاد یه جمله از شل سیلورستین میندازه که میگفت وقتی همیشه استیک بخوری لوبیا خیلی میچسبه! میپرسین چطور؟

دنیای عطرهای نیش پر شده از بن بستهای بدون خلاقیت و کپی پشت کپی. اونها که توی این وادی حق آب و گل دارن و پیر این حرفه حساب میان مفتخرن به طلایه دار بودن و گلیمشون رو از آب کشیدن بیرون. مخاطب امروز عطرهای نیش هم خودش رو توی یک لوپ پر پیچ و خم حس میکنه که نهایتا روی یه نقطه داره درجا میزنه و هر سال برندهای جدیدی رو تجربه میکنه که همون سرودهای قدیمی رو سوت میزنن. اما سسیل زاروکیان خیلی خوب سوراخ سمبه های بازار نیش رو میشناسه. عطرهایی رو برای خیلی از برندهای نیش ساخته که شما رو یاد عطرهای مطرح دیزاینر میندازه اما در عین حال هیچ جوره نمیتونین شباهتشون رو ثابت کنین. این همون لوبیا هست بین استیکهای همیشگی! برای مثال شما نمیتونین شباهت عطر شیدونا که زاروکیان برای برند هلندی پیوردیستنس (Puredistance Sheiduna) ساخته به عطر شنل آلور مردونه (Chanel Allure Pour Homme) رو انکار کنین اما به طرزی عجیب این دو عطر هیچ ربطی به هم ندارن. زاروکیان اونچه دم دستی هست و بخاطر نیش نبودن متهم به نادیده گرفتن شده رو دوباره به ارزش میرسونه و این کار رو با خواناترین و ساده ترین واژه ها انجام میده.

داشتم میگفتم که نظام طبیعت پر از استثنا هست و آکوا سکستیوس یک چهارراه شلوغ از استثناهاست. چرا؟ توی این پست اشاره کرده بودم که عطرهای آکواتیک و آروماتیک و عطرهایی که خنک باشن و حس تابستونی و ساده داشته باشن توی دنیای نیش یه ریسک تجاری هستن چرا که مخاطب این بازار معمولا دنبال رایحۀ متفاوت و ساختارشکن هست و یه کم سخت پول میده برای عطری گرون قیمت که حس بولگاری آکوا و دیویدوف کول واتر بده. زاروکیان نه تنها عطری ساخته که تابستونی هست، بلکه آکواتیک و چوبی هم هست و رنگ آبیِ مایعش هم برای بازار نیش یه خرده زیادی عامی هست و قیمتش هم انصافا کم نیست. (اگر اشتباه نکنم بسته بندی معمولیش حدود ۶۵۰ و بسته بندی لوکسش ۱٫۴۰۰ قیمت داره) با وجود همه این عوامل آکوا سکستیوس یک ترکیب موفق و یکی از بهترین کارهای برند ژول اِ مد حساب میاد.

شروع آکوا سکستیوس رایحه ای تیز و شارپ و جوهرنمکی از یک اکورد قدرتمند مرکباتی داره که برعکس انتظار موندگاری بالایی داره. توی این شروع برگاموت، گریپ فروت و گل میموسا و چای بیشتر حس میشن. من دو نت که هیچ جا ازشون نامی برده نشده رو هم حس میکنم و حدس میزنم که توی ترکیب حضور داشته باشن اما مطمئن نیستم. اولی فلفل سیاه هست که نقش میلۀ رابط بین فضای ترش و گس شروع و فضای چوبی رو ایفا میکنه. دومی هم شیرین بیان یا لیکوریس هست که بویی نمکی و نیمه دریایی شبیه بوی کوکا کولا داره.

مهمتر از هر چیزی توی ترکیب مرکباتیِ آکوا سکستیوس کالون هست و دوم میموسا. میموسا رایحه ای تلخ، شاد، گیاهی و خشک داره و حسی تهی میده که با رایحۀ مرکبات و رایحۀ آب دریا (کالون) خیلی خوب همگن میشه. تلخی آکوا سکستیوس گذرا نیست اما تلخی میموسا فقط مال شروع کار هست و بعدش کم کم به لایه های زیر فرو میره و جا رو باز میکنه برای رایحۀ آب دریا (کالون) و مرکبات و بستر چوبی عطر که رایحۀ خفیف گلی همراهیش میکنه. نتهای زیادی میرن و میان. انجیر، چوب سدروس، فضای گلی نیمه شیرین، و آب دریا. اما کلیت کار هنوز یه ترکیب مرکباتی ترش، شارپ، اسیدی و شدیدا خنک کننده و شدیدا تابستونی هست که موندگاری واقعا سگی داره و نشر بوی متوسط.

زاروکیان همه قوانین فیزیک رو بهم زده تا با رایحه ای مرکباتی با حسِ رنگِ زرد فسفری، که برعکس تصور موندگاری بالایی داره، و با وجود موندگاری بالا شفافیتش رو حفظ میکنه، همه ما رو حیرت زده کنه. مثل همۀ کارهای این خانم این یکی هم روایحی برجسته و بارز و قدرتمند توش بکار رفته. ترکیبی جسورانه با امضایی مطمئن و استادانه.

★★★★