ایگرگ: بررسی عطر Y از برند ایو سه لورن

ایو سه لورن – ایگرگ (Yves Saint Laurent – Y)

روایح برتر: آب شور دریا، میوه های تازه، زنجبیل، چوب لب ساحل

جنسیت: مردونه

فصول استفاده: بهار و تابستون

مرگ به زبان ساده حالتی هست که زنده بودن یک موجود زند به اتمام میرسه و علائم حیاتی در اندامش ناپدید میشن. اما مرگ ایو سه لورن، این نابغه ی بی بدیل الجزایری الاصلِ فرانسوی، فقط زنده نبودنش نیست، بلکه زوال میراث و زحماتی هست که در طول عمرش برای مُد و دنیای عطر متحمل شد، چرا که خانه ی عطری که روزی اوپیوم، ریو گوش مردونه، ام سِت (M7) یا ام سون و کوروس رو بیرون داده بود امروز پس از مرگ طراحش در پی رقابت با دون پایه ترین جریانهای بازار جهانیِ عطر و در پی کسب درآمد با کمترین هزینه، دست به تولیداتی بی فایده و فانی میزنه که به جز La Nuit de l’Homme هیچ کدومشون ابدی نمیشن. این تراژدی مرگ یک اسطوره هست که ققنوس وار با کل وجودش به آتش میفته اما حیف که از پس این شعله ققنوس دیگه ای بیرون نمیپره.

دومینیک روپیون (استاد عطرساز کمپانی آی اف اف International Flavors & Fragrances) نقش رابرت دنیروی دنیای عطر رو داره. شایعه هست که دنیرو دست رد به هیچ فیلمنامه ای نزده. این شایعه راست یا دروغ، روی استادکاری رابرت دنیرو و تسلطش به فنون بازیگری تاکید داره و همین وضعیت رو میشه در مورد روپیون هم در نظر گرفت. عطرسازی خبره که از پایینترین کارها تا حرفه ای ترین عطرا رو تو پروفایلش میشه دید. بازی قدرت برندهای مُد و سایر برندهای متداول (دیزاینرها) ترانسفر مبالغ کلان مالی و قراردادها و پروتـُکـُل های تجاری عظیمی رو به همراه داره که در مقابلش دستمزد نجومی دومینیک روپیون پول خُردی هست که توی این حجم بالای هزینه ها و درآمدها گم میشه. این رو هم البته باید در نظر داشت که خیلی از این عطرها که با اسم و امضای عطرسازهای خبره بیرون میان لزوما حاصل شب بیداری و ماهها آزمایش این اساتید عطرسازی نیستن بلکه در واقع ساخته ی دستیارها و شاگردان این اساتید هستن که توی همون کمپانی مراتب آموزشی حرفه ای تا درجه ای که بتونن دستیار این عطرسازها باشن رو با موفقیت طی کردن، منتها هنوز به درجه ی نهایی نرسیدن و اسمی ازشون برده نمیشه.

کار اخیر برند ایو سه لورن، ایگرگ یا ایگغگ یا وای، عطری هست مثل هزاران عطر مردونه که این روزها توی بازار باهاشون برخورد میکنین. چهره ای آشنا که بارها دیده شده و از بس تکرار شده به چشم نمیاد. موجی که از دهه ی نود میلادی با چند عطر ساختارشکن (برای اون دوران البته) مثل آرامیس نیو وست، کریستین دیور دیون مردونه، ایسی میاکه لو دِ ایسی مردونه و زنونه، و کلوین کلاین اسکِیپ مردونه و زنونه، شروع شد و امروز به افتضاحی تبدیل شده که برندهای مُد نمیتونن یا نمیخوان ازش بیرون بیان. کوروس سیلور و نیم دوجین از عطرهای سری L’Homme از همین برند ایو سه لورن، چند تا از کارهای هوگو باس، ورساچه، سالواتوره فراگامو، کارولینا اررا، دیزل، زارا، بالمان، و مون بلان، همگی همین خط مشی رو دنبال میکنن.

رایحه ی کلی این عطر فضایی خیس، خنک، دریایی و اقیانوسی، نمکی و میوه ای و فِرِش مرکباتی هست. رایحه ای که توی عطر کرید Millésime Impérial با بوی بارزِ میوه ای و نمکی حضور پیدا میکنه. این عطر بخاطر این شروع متداول به شدت آشناست اما خب همه پسندی و بازخورد خوبی که این عطر و اینطور عطرهای چوبی آروماتیک با خودشون میارن، فروش اونها رو تضمین میکنه و تولید کننده هم نادان نیست که از چیزی که میفروشه دل بکنه.

پس از گذشت یه ربع تا بیست دیقه اون حس خیسِ کف دریا میره و اونچه هست و نیست پهن میشه رو پهنه ی ساحل: بوی چوب باخته که مدتهاست لب دریا نمک به خوردش رفته و آبش رو از دست داده و وزنش کم شده و رنگش پریده، بعلاوه بوی نمک و ته بویی ادویه ای از زنجبیل و مرکبات که سوسو میزنه. موندگاری عطرهای اقیانوسی معمولا خوبه و بالاست. نشر بوی اینطور عطرهای چوبی هم راضی کننده هست. از نظر نوع پوشش هم تقریبا به هر استایل و تیپی میخورن و از تیشرت و دمپایی لا انگشتی گرفته تا کت و شلوار دامادی رو پشتیبانی میکنن. این عطر هم مثل همه برادرانش، رایحه ی بی آزار و همه پسند و نرمی داره اما من پیشنهاد میکنم پیش از خرید حتما Mont Blanc Legend Spirit که شیشه سفید رنگی داره رو هم تست کنین.

★★