بررسی عطر تام فورد اُمبره لِدر (Tom Ford – Ombré Leather)

تام فورد – اُمبره لِدر (Tom Ford – Ombré Leather)

خصوصیات برتر: چرمی، میوه ای، گلی، زمینی

جنسیت: هم مردونه هم زنونه

فصول استفاده: ترجیحا فصول سرد و خنک

 سال ۲۰۰۷ بود که تام فورد با یه لاین اکسکلوسیو به اسم Private Blend نه تنها اعتبار برند مُد خودش تو دنیای عطر رو به صورت چشمگیری بالا برد، بلکه سرمنشا جریانی شد که برندهای دیزاینر (برندهای مُد) به دنبالش لاین عطر اکسکلوسیو خودشون رو افتتاح کردن – اینجا جا داره یه سری برندها مثل شنل رو از این لیست برداریم چون اونا قبلا این حرکت رو زده بودن. نیش بودن و اکسکلوسیو بودن عطرها به برندهای متداول که عطرهاشون با قیمت نازل و تیراژ بالا ارائه میشه کلاس و پرستیژ جدیدی داد که تا اون زمان تقریبا هیچ برند مُدی ازش بهره مند نشده بود. خب برای اینکه امتیاز و حق آب و گلِ این حرکت رو تو انحصار خودش داشته باشه و نذاره اسمش قاطی این همه برند تشنه ی پول غرق بشه، تام فورد مرتبا روی این لاین کار کرده و تا امروز کم و بیش ۵۰ عطر توی این دسته از عطراش جا داده.

این مقدمه رو گفتم تا برسم به یکی از عطرهای بنیادی این مجموعه به نام Tuscan Leather که فکر نمیکنم دیگه کسی مونده باشه روی زمین که اسمش رو نشنیده باشه. یه ترکیب خارق العاده چرم و تمشک و کهربا که میشه اون رو امتداد چرمهایی دونست که تو زمان خودشون بُعد جدیدی از زنانگی رو به نمایش گذاشتن. چرمهایی که به جای فضای صابونی شیپغ قدیمی (مثل کوییغ دو روسی شنل، لانوین اسکندل، تاباک بلوند کارُن و روبر پیگه بَندی)، روایح بلوند و میوه ای لاکتونیک (مثل Serge Lutens Daim Blond) و روایح خاکی و گلی (مثلHermès Kelly Caleche) رو توی ترکیب اعمال کردن و برگ جدیدی از چرم و زن رو با هم ورق زدن. توسکان لدر رو میشه مدرنترین نمونه این دسته از روایح چرمی دونست که به شکلی بسیار حرفه ای تمامی اتصالاتش با عطرهای کلاسیک رو قطع کرده.

دو سال پیش فورد با یک عطر جدید برای مجموعه پرایوت بِلِند به نام Ombré Leather16 اومد رو صفحه اول مجلات و سایتهای معتبر عطر. چرمی که بدون شک پا جای پای توسکان لدر بزرگ میذاشت اما اونطور که انتظار میرفت – یا شاید هم اصلا انتظار نمیرفت – نظر مثبت مشتری رو جلب نکرد، به چند دلیل. ترکیب اومبره لدر ۱۶ تاریک و قیرگون و نخراشیده بود، از زنونگیِ چرمش به شدت کم شده بود، بیشتر شبیه یک کپی از عطرهایی بود که از توسکان لدر کپی کرده بودن، قیمتش برای یه همچین کاری خیلی بالا بود، پس مشتری خل نبود که با همون قیمت توسکان لدر رو برنداره! این شد که این عطر به همون سرعت که زد تو گوش بازار و خبر ساز شد، از صفحه روزگار محو شد، تا همین چند ماه پیش که توی شیشه ای جدید، قیمتی نازلتر و رایحه ای به مراتب صیقل خورده از نو ظهور کرد: اُمبره لدر.

توی تست اولی که از این عطر داشتم چندان برام جذاب نبود و با خودم گفتم آخه کی غذایی که خورده شده رو نُشخوار میکنه! همون توسکان لدر بهتره. اما طی چندین تست دقیق و مشورت با دوستانی که تو زمینه عطر چندان اطلاعاتی ندارن، به این نتیجه رسیدم که این عطر میتونه به مراتب موفقتر باشه. حتی با وجود هایپ شدن و همه گیر شدن توسکان لدر و کپی هاش تو ایران، اُمبره لدر جای بیشتری برای خودنمایی داره، چرا که فاکتوری توی این عطر بارزه که سالهاست توی توسکان لدر تعمداً محو و مه گرفته بازی میکنه: حد پررنگ بین مرد و زن. اُمبره لدر هم مردونه و هم زنونَست – درست مثل توسکان لدر – اما برعکس اون مرز بین جنسیتش بارزتره، و حس گنگ به مخاطبی که جنسیت عطرش براش مهمه نمیده. جالبه که روی هر دو پوست اونطور که باید بازی میکنه.

خب برسیم به رایحه این عطر. خیلی خلاصه بگم بهتون: زنانگیِ چرم/تمشکِ توسکان لدر + مردانگی تنباکو/بنفشه ی گوچی بای گوچی مردونه + کمی یاس. یعنی یک بُعد خاکی و تیره اما شفاف و آروماتیک + رایحه تاریک و کدرِ چرم + ترکیب گلیِ یاس و ادویه + بستری شیپغ که حس و حال رِتروی عطرهای چرمی اوایل قرن بیستم رو بهتون میده. رایحه ای تلخ و خاکی، چرمی و سیاه که در ظاهر خشنه اما در بطنش بسیار دلنواز و صمیمیه. موندگاری بسیار بالایی روی پوست داره و نشر بوش متوسط اما واضح و بی نقصه. خب راستش من زیاد طرفدار کارهای تام فورد نبودم و نمیدونم چرا میلی به داشتن عطراش ندارم اما جانب انصاف رو رعایت کنم؛ این برند یکی از موفق ترین و مؤلفترین برندهای حال حاضره که مطمئنم جایگاه مهمی تو عطرهای کلاسیکِ آینده خواهد داشت.

★★★★