عطرهای شرقی و عودی این روزا چیز جدیدی نیستن. همونطور که سالهای ۸۰ میلادی عطرهای سبز و فوژه مردونه و عطرهای کهربایی زنونه بازار رو قبضه کرده بودن، عود و تم شرقی هم مُد و اجتناب عصر ماست. مثل خیلی از برندهای عطر و مُد که وارد این وادی شدن برند تییری موگله هم یک سری هشت تایی عطرهای شرقی رو تو حد فاصل سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳ ارائه کرد. اهمیت سری “آینه” این برند (Miroir Miroir) نه توی کیفیت متفاوت یا شرقی بودنشون نیست، بلکه در وهلۀ اول توی موگله بودنشون نهفته هست. تییری موگله طراح و دیزاینری هست که بخاطر همه چیزش متفاوت حساب میاد. از خودش و قیافۀ غول گونه ای که با جراحی پلاستیک برای خودش ساخته، از طراحی های لباس ساختارشکنش و از عطرهای آوانگاردش. این برند بارها تو زمینه عطر به موفقیتهای چشمگیری دست پیدا کرده با اینکه در حقیقت سه عطر اصلی بیشتر نداره؛ و باقی عطرها یا فلنکرهای این سه عطر هستن یا عطرهایی کمتر شناخته شده. الین (Alien)، انجل (Angel)، و اِی مِن (A*Men). انجل یکی از عجیبترین عطرهای خوراکی مانند با محوریت نعنا هندی و عسل هست که تو سال ۱۹۹۲ ساخته شد اما به وضوح عطری بود که ده سال بعد کشف و مورد قبول عموم قرار گرفت. الین هم یک موفقیت توی عطرهای یاسی و کهربایی به حساب میاد و یکی از بهترین رفرنسها برای این دسته عطرهاست. سری ای من که سری مردونۀ این خانۀ مد هستن از سال ۱۹۹۶ تولید میشن و فضای مردونۀ مدرن و متفاوتی رو با روایحی شیرین، دم کرده و شرجی و ادویه ای به نمایش میذارن. روایحی که در زمان خودشون حتی زنونه هم حساب نمیشدن.
چیزی که در مورد موگله تحسین برانگیز هست اجتناب این برند از پیوستن به وادی عطرهای عودی هست. در حالی که خیلی با دقت و با حساسیت بدون اینکه مستقیما وارد بازی عود و روایح شرقی بشه با سری میقُوا (آینه) با سرانگشت خیلی آروم گوشۀ این وادی رو لمس میکنه.
سری آینه هشت عطر ۵۰ میل داره که شش تای اونها زنونه، یکی مشترک و یکی از اونها مردونه هست. همۀ این عطرها تولید محدودی دارن و به همین سبب توی خیلی از نقاط رسمی فروش محصولات این برند نایاب هستن.
Miroir des Secrets عطری آلدهیدی و سبز و شرقی هست با رویکردی نسبتا خنک و براق توی شروع و پایانی نیمه پودری و گرم توی انتها. پچولی (نعنا هندی) توی این عطر دقیقا همون پچولی معروفی هست که تو سال ۱۹۹۲ توی عطر انجل (Thierry Mugler Angel) حضور پیدا کرد و منتقدین عطر رو شوکه کرد. منتها اون رایحۀ حجیم گرم و گداختۀ انجل اینجا حضور نداره بلکه فقط شمه ای از نعنا هندی حسی مشترک از انجل رو به یاد میاره و حسی پر هیجان، لوکس، شاد و راحت رو به نمایش میذاره. جدا از نعنا هندی اونچه هویت اصلی این عطر رو میچرخونه نه فقط پچولی که تم نرم و نازکی از یاس، مُشک و بیشتر از هر چیز، الدهیدی هست که اصلا شباهت به اون الدهیدهای قدیمی و سنگین و سنتتیک نداره. سبک و بی وزن و روشن و آفتابی هست و حسی دوستانه و دعوت کننده میده و در عین حال با وقار، درونگرا و متین هست.
تطبیق دادن فضای کلاسیک شیپغ (Chypre) با فضای مدرن اما شرقی و کهن عود شاید به نظر امری ناممکن باشه اما در حقیقت حجم قدرتمند این دو گرایش با هم میتونه همخوانی جالبی داشته باشه. توی عطر Miroir des Joyaux این تصادم به طرزی جالب به نمایش گذاشته شده. میقوُا دِژوایو (آینۀ جواهر) آخرین عطر این مجموعه هست که تو سال ۲۰۱۳ وارد بازار شد. عطری چوبی، عودی، تنباکویی و شیرین و خوشمزه توی شروع که بویی آشنا داره. رایحه ای آلبالو مانند که این روزها توی خیلی از عطرهای تنباکویی برندهای نیش از جمله مارلی هرود و اوآجان حضور داره. اما این یه عطر تنباکویی نیست و این رایحۀ آلبالو مانند هم توتون نیست. شروع این عطر رایحه ای ادویه ای و عودی و رُزی هست منتها طوری به هم تنیده شدن که حضور رز به سختی قابل تشخیصه. بعد از اینکه شروع بمب وار عطر کمی فرونشست، هلیوتروپ و چوب گائیاک و پچولی قدرت میگیرن. بستر عطر فضای قدرتمند چوبی داره اما این فضای چوبی کاملا توی بن مایۀ شرقی و چگال غرق شده. عطری گرم، مشترک بین زن و مرد که کمی به زنونگی میل میکنه، زمستانی، شبانه، برونگرا و جلوه گر هست.
به شخصه هیچ علاقه ای به بوی لاکتوز مانند شیر ندارم. رایحۀ سنتتیک شیر توی عطر موضوعی جدید هست و راه رو برای خلاقیتهای بی مرزی باز کرده. حضور همین اکورد یا نُت سنتتیک توی عطر L’Artisan Parfumeur – Amour Nocturne مثال زدنی هست. اینجا توی Dis moi, Miroir رایحۀ شیر با گل نیلوفر سفید همراستا شده و توی پس زمینه ش یاس و شکوفه مرکبات از گرما و شیرینی بیش از حد این ترکیب کم میکنن. Dis moi, Miroir عطری خطی هست با ترکیبی ساده و ساده گرا اما حجیم و پف کرده و گیرا. حدود یک ساعت وقت نیاز دارین تا بتونین از شروع چرب و شیری این عطر گذر کنین و به فضای گلی زنونۀ محض برسین. موندگاری خیلی بالایی داره و روی پوست تغییر نمیکنه. نشر بوی این عطر متوسط به بالاست.
Miroir des Majestés نه تنها یکی از بهترین های این مجموعه هست که یکی از خوش ساختترین عطرهای عودی و گـُلی زنونه هست که تابحال باهاش آشنا شدم. این عطر تو سال ۲۰۱۲ توسط همون عطرسازی ساخته شده که لالیک مشکی مردونه رو ساخت – ناتالی لارسون (Natalie Lorson). شروع میقُوا دی مجستی شروعی ادویه ای، نرم و کمی آرام و تو دار هست. بازی بی نظیر و سادۀ تخم گشنیز و هل نوید از بطنی غنی میده. یاس جای هل رو به آرامی میگیره و در کنار تخم گشنیز فضا کمی کلاسیک و فرانسوی میشه. در کنار این شروع دعوت کننده بازی خیلی مخفی و نرم رز به تشدید این فضای اروپایی کمک میکنه. اما اصل ماجرا هنوز تموم نشده. بستر کهربایی، اغواگر، چرمی و عودی در ادامۀ بازی یاس و ادویه ها ترکیبی واقعا سزاوار اسم عطر میسازه. عودی نرم، نه چندان حیوانی و نه چندان چرک که لبه های مردانه و زنانه رو به صورت موازی به نمایش میذاره و نشر رایحه و موندگاری قدرتمندی رو رقم میزنه.
رایحۀ گل مریم وقتی در کنار یاس و شکوفه پرتقال قرار میگیره فضای نسبتا مه گرفته، خنک، شیرین، کمی خامه ای، پودری و مدرن میسازه که با اصل این گل تا حدی فاصله داره اما بسیار منعطف و همه پسند میشه. در کنار رایحۀ این ترکیب گلهای سفید سه گانه کمی فضای نعنایی و خمیردندون مانند لیکوریس (شیرین بیان) و افسنطین (ابسینت) به سبز و خوشمزه شدن عطر کمک میکنه. عسل بویی انیمالیک (حیوانی) داره که به ترکیب عمق میده و حس اسرارآمیز و عمیق و نیمه دودی بهش میده. À Travers Le Miroir عطری هست با محوریت عسل، گل مریم و افسنطین و یاس با موندگاری و بازی خیلی نرم و شفاف روی پوست و نشر بوی متوسط.
Miroir des Vanites تنها عطر مردونۀ این مجموعه هست که در کنار فضای سنگین و شرقی باقی اعضای این مجموعه شاید کمی مهجور مونده باشه. فضای کلی این عطر ترکیبی خوش مشرب، نرم و مردانه و صمیمی داره که حس یه لبخند دوستانه رو میده. البته شروعی از لیمو و نتهای آروماتیک سبز شاید برای اول کار کمی سنگین به نظر بیان چرا که دقیقا حس عطرهای سبز و چرب کلاسیک دهه ۷۰ رو بازسازی میکنن. عطرهایی مثل Gray Flannel یا Paco Rabanne Pour Homme. کمی کارامل که اشاره ای غیر مستقیم به فضای خوراکی مانند و شیرین A*Men داره، ادامۀ کار رو بدست میگیره تا عطر برسه به بستری از مشک و خس خس (وتیور) که به این ترکیب حالتی دعوت کننده و همه پسند میدن و موندگاری بالای این عطر رو تضمین میکنن. اما به نشر بوی متوسطش چیزی اضافه نمیکنن.
Miroir des Voluptés رو شاید بشه ورژن بالغتر و پخته تر Miroir des Majestés بحساب آورد. نه اینکه همون ترکیبات رو دارا باشه، بلکه روی همون خون شکل گرفته. ترکیبی شرقی و چوبی با عود و رز غالب که در کنارشون رایحۀ تنباکو بهشون مزه و کمی شیطنت میبخشه. میقوا دی وولیپتی عطری هست عودی، چوبی، رزی، قدرتمند و برونگرا که با نشر بوی و خط بوی قدرتمند حضورش رو پیش از شما خبر میده. اما هشیار باشین، اگر دنبال یه عطر عودی زنانه هستین این عطر عود واقعی رو بهتون نمایش نمیده بلکه عودش ترکیبی چوبی هست که استتاری عود مانند داره و در مرکزش همون چوبی قدرترانی میکنه که توی Creed Royal Oud مرکز ثقل هست: چوب سدروس یا کاج سدر.
و نهایتا Miroir des Envies به جرات یکی از عجیبترین و جسورانه ترین ترکیبات حول محور یاس هست که یاسی بسیار وحشی و شهوانی رو به رخ میکشه بدون اینکه ذره ای از وقار و پرستیژش کم کنه. ترکیب این عطر پیچیده تر از بقیۀ اعضای این گروه هست. فندق، احتمالا کارامل، یاس، بنزوئین، زنبق و نتهای چوبی. میقُوا دِزُنوی عطری هست خوراکی مانند (gourmand) که وجوه خوراکی مانندش رو هویدا نمیکنه. در عوض فضایی دم کرده و گرم شبیه بوی شالیزار برنج تو اواسط خرداد به یاس بُعدی فرازمینی و هیپنوتیزم کننده میده.
در مجموع اکثر کارهای این مجموعه به جز چندتاشون، رویکردی مُدگرا و مطابق ذائقۀ بازار روز ساخته شدن و این کمی من رو از موگله که مدتها خودش رو از اونچه مُد روز بود دور نگه میداشت، دلسرد کرد. اما باز هر چی باشه موگله هست و مثل همیشه حساس و دقیق روی هر چیزی که میسازه و کیفیت عطرهاش مثل همیشه مثال زدنی.
