توانایی بو در خلق اتمسری که تداعی کننده ی شرایط فیزیکی/ احساسی مشخصی باشه بی نظیره. اما اغلب محصولات بازار عطر از این توانایی فوق العاده صرفنظر می کنن. عطرهای خیلی پیراسته و خیلی تمیزی میدن بیرون که هرکدوم به تعبیری «شیک» هستن و فقط بوی عطر میدن! از طرف دیگه برندهای به اصطلاح نیش که این عنوان رو تنها برای اهداف مارکتینگ یدک می‌کشن، و تمام زورشون رو از داستان عطر تا رایحه و بطری و بسته بندی گذاشتن روی جلب تارگتشون توی بازار، اغلب به شکلی اغراق شده و سطحی از بوهای فضاساز (اتمسفریک) استفاده می کنن. اینجوری نتیجه ی تلاششون منتهی میشه به کاری که بوی عطر میده ولی توش یه چیز عجیب هم به مشام می رسه.
تنها استادان عطرساز ماهر، خلاق و هنرمندِ جدی می تونن ترکیبی منسجم و دارای هارمونی به وجود بیارن که به شکل خوبی تداعی گر و فضاساز هم باشه. این دیگه ارتباط به نیش و دیزاینر و آرتیزان بودن اون خونه ی عطر یا برند نداره. برمی گرده به جسارت، خلاقیت و اعتماد به نفس لازم برای ساخت و به بازار فرستادن یه عطر اینچنینی. اینجاست که مرز بین عطر به عنوان محصولی خوش‌بو و شیک با یه اثر هنری بویاییِ پوشیدنی که مخاطبش ذهن و احساس ماست شکل می گیره.
هُوارد جارویس (Howard Jarvis) به دنبال زنده کردن دوران طلایی قرن نوزدهم هست که در اون عطر چیزی بسیار ویژه بود، هدیه‌ای از عشق، پر از احساسات و رویا و خاطرات زیبا. این عطرساز مستقل استرالیایی که بازگشتی به جادوی ساخت با دست و استفاده از مواد ارزشمند طبیعی۱ داره، نزدیک به دو دهه س که ساخته‌هاش رو زیر نام Bud Parfums عرضه می کنه. پیش از اون هم دوازده سال در صنعت عطر با یکی از اساتید بزرگ عطرسازی استرالیا “Jonathon Midgley” مشغول به کار بود. جارویس علاوه بر عطرهای سفارشی (bespoke) در آفریده‌های دیگه‌ش هم همین رویکردی که گفتم رو خط مشی کارش قرار داده. به این ترتیب بیشتر عطراش قابلیت اینو دارن که ذهن ما رو بردارن و به جایی دیگه ببرن.
Wild Dragon’s Blood آخرین کار این خونه‌ی عطر، همچون تمام ساخته های این عطرساز از یک زیبایی شناسی قدیمی پیروی میکنه و از همون آغاز حال و هوای عطرای چندین دهه پیش با زیرساخت شیپغ توش به مشام میرسه. شروعی راز آلود و گرفته، که نوید دهنده ی عطری متفاوت با چیزایی که هر روز و همه جا بو میکنیم هست، و اگر جسارت ماجراجویی نداشته باشید براتون دفع کننده خواهد بود. حالا رگه هایی از کثیفی، که البته برای من خیلی جذابه، هم توی این فضا تصور کنید.
در قلبِ بخوری، صمغی و چوبیِ عطر، با بستری مُشکی و نیمه کهرباییِ سنگین و کهنه، شخصیت چند وجهی و پیچیده ی اون با روحیه ای شرقی/جنگلی آشکارتر میشه. بوهای ترپنی، چوبیِ کهنه و قارچ مانند در هاله ای دم کرده به همراه ته رنگ زمینی، خزه ای و دودی، سایه روشن های یه جنگل کهن ناژویی۲ انبوه کم نورِ مه گرفته رو تداعی می کنه.
اما داستان چیه؟ این آفریده ی جارویس بازسازی بوی یه خوابه: دارید توی جنگل پرسه می زنید که با یک اژدهای غران رو در رو میشید! اما به جای حمله به شما پس از چند لحظه چشم تو چشم موندن به سرعت لای علفا گم میشه. جلوتر لونه ی اژدها رو با سه تا تخم طلایی توش می بینید. هیجان انگیزه، نه؟ ولی داستان پردازی های جذاب در تجارت عطر کم نیست. برای همینه که همیشه میگم گیرایی و هیجان اصلی باید توی قصه گوییِ بوی عطر باشه، فارغ از داستان و مفهومی که بهش سنجاق می کنن.
سه سال تلاش برای خلق فضای این رویا و دقت عمل در انتخاب و ترکیب مواد اولیه به نتیجه ی شایان توجهی رسیده؛ عطری با شخصیت کلاسیک که اتمسفر مورد نظر رو خیلی خوب با بو بازسازی کرده. تاکید روی حس رازآلود، کهن، تاریک و گوتیک به اندازه هست و هیچ بخشی از روند عطر رو از هارمونی خارج نمی کنه. انگار آقای جارویس ساختار یه عطر شیک قدیمی رو برداشته و با پیچشی هنرمندانه بر حال و هوای اون رویا منطبقش کرده. از ظرایف جالب ترکیب برای من همنشینی بوی بخوری/دودیِ ژرف، فراگیر و مرموز در کنار وجوه حیوونیه که شده تمثیلی از اژدهای داستان. ته مایه ی کثیف بخش صمغی و چوبی عطر با کششی به سمت انیمالیک، همراهی خوبی با موم عسل دودی و مُشکِ نه چندان تمیز داره.
“خون اژدها” چشمگیرترین بخش تشکیل دهنده در لیست روایح این عطره با بویی که نقش مهمی در ساختن فضای جنگل کهن و حس چوبی کهنه داره. این ماده در واقع صمغ سرخ رنگ درختی عجیب با نام خون سیاوشان هست (درخت Socotra یا خون اژدها با نام علمی Dracaena cinnabari). تنتور طبیعی این صمغ مسوول رنگ قرمز زنگ زده ی چشمگیر مایع عطره. همچنین بوی بخور ناشی از سوزوندن صمغ خون اژدها هم، که به گفته ی هُوارد با روشی سرّی استخراج شده، به حس مرموز عطر افزوده. غیر از خون اژدها، طلا هم توی فهرست مواد تشکیل دهنده ی Wild Dragon’s Blood جلب توجه می کنه. اما مگه طلا بو داره؟ خب معلومه که نه! اضافه کردن تکه هایی از ورقه ی طلا به مایع عطر فقط برای جلوه ی بصری اون انجام شده که با اشاره به تخم های طلایی اژدها، صورتی جادویی به ظاهر عطر بده، نه برای لوکس بازی و لوس بازی.
خط امضای هُوارد جارویس رو توی این عطر هم می تونیم ببینیم؛ کهربای نیمه پودری و مُشک قدرتمندِ قدیمی با دوز اندکی از روایح گلی. این کار از طرف خونه ی عطر Bud Parfums مردونه معرفی شده و از توصیف بوش مشخصه که عطر هوای سرد و خنک هست. با وجود کانسپت فانتزی و متریال های عجیب ترکیبش، نه تنها قابل پوششه، که تشخص و قدرت و آراستگی اون در حدیه که بهتره به عنوان عطر عصرگاهی/شبانه در موقعیت های رسمی و نیمه رسمی پوشیده بشه. فکر می کنم تجربه ی تست این عطر و سایر کارهای این خونه ی دور از دسترس برای عاشقان روحیه ی عطرای وینتج حسابی هیجان انگیز خواهد بود.
۱. عطرهای Bud Parfums صد درصد طبیعی نیستن، اما درصد بالایی از مواد طبیعی در اونها استفاده شده.
۲. ناژویان: درختان مخروطی سوزنی برگ.
* با تشکر از Howard Jarvis برای توضیحات تکمیلی راه گشایی که بهم داد.
عالیی بود مث همیشه
عالی👌