بررسی عطر وتی ورت از برند میلر هریس

میلر هریس – وتی ورت (Miller Harris – Veti Vert)

خصوصیات برتر: خاکی، مرکباتی، آروماتیک گیاهی، چوبی

جنسیت: مردانه و زنانه

فصول استفاده: بهار، پاییز، تابستان

برندهای زیادی هستن که توی لیست آرشیو سمور باید جاشون ثبت بشه. یکی از اون برندها که سهم بسزا و مهمی تو جهت دهی بازار عطرهای نیش داره و در عین حال همیشه بی ادعا و صامت یه گوشه نشسته و کار خودش رو انجام داده برند میلر هریسه. خانم لین هریس (Lyn Harris) تو سال ۲۰۰۰ برند میلر هریس رو تو لندن تاسیس کرد. این برند مثل خیلی از برندهای انگلیسی در عین حال که حال و هوای متفاوت کلانشهری چون لندن رو توی کارهاش به تصویر میکشه، با حفظ اصالت روستایی و تاکید بر اهمیت روستا تو فرهنگ بریتانیا سعی تو حفظ ارزشهای معنوی فرهنگ عطرسازی و عطردوستیِ بریتانیاییها داره. از دیگر نمونه های این دسته برندها که میشه از اونها به عنوان کلاسیکهای انگلیسی اصیل نام برد ژو ملون (Jo Malone)، پنهالِگُنز (Penhaligon’s) و فلوریس (Floris) هستن.

تفاوتی که میلر هریس رو از باقی برندهای هم رده و هموطن خودش جدا میکنه رویه مدرن و خوانش متفاوت و بامزه ایه که از نُتهای مرجع عطرسازی ارائه میکنه. به عنوان مثال گل مریمِ این برند اصلا اون حالت وحشی و شرقی که هویت اصلی این گـُله رو نداره، در عوض شوخ طبع و صمیمیه. یا وتیورش – همین کار که دارین در موردش میخونین – هم خوانش جالبی از وتیوره.

وتیور؛ این گیاه رو پیشتر توی پستهای متعددی توضیح داده بودم. علفی دراز ریشه و بومی نواحی شرجی و گرمسیر که علف بودنش بهش قالبیت رشد تو مناطق گسترده و متنوع رو میده، که از هندوستان گرفته تا جاوا و هاوایی رو میشه براش در نظر گرفت. خب شرایط متنوع جوی و جغرافیایی عامل اصلی اختلافات ظاهری و خواص آروماتیک و شیمیاییِ گیاهان همدسته حساب میاد. به همین دلیل گیاهانی مثل وتیور که تو جغرافیای رنگارنگی زیست میکنن توی خصوصیات و از اون مهمتر، توی رایحه با هم زمین تا آسمون فرق دارن. البته این رو نباید از نظر بیرون نگه داشت که مهمترین عامل جمعبندی این گیاهان توی یک دسته خصوصیات مشترک بین این گونه هاست. حالا من برای چی دارم این اطلاعات غیرضروری رو بهتون میدم؟ برای روده درازی! کیوانِ همیشگی!

وتیور بخاطر رایحه ی قدرتمند خاکی، صابونی و چوبیش همواره یه سری شیفته و مفتون داره و یه سری که دوستش دارن اما وقتی پای عمل میرسه ممکنه جا بزنن. مثل من. “وتی ورت” رو میشه نقطه مشترکی دونست برای کسانی مثل من که بوی وتیور رو مثل صدای دُهل از دور دوست دارن. این رایحه برای کسانی که از وتیور فراری هستن حکم پونه برای مار داره. برای کسانی که طرفدار وتیور محض مثل گرلن وتیور و کاروِن وتیور هستن، ممکنه شباهتش به تق هرمس (Terre d’Hermès)، و از اون بیشتر شباهت بی حدش به دو عطر “این بلک” از بایبلوس (Byblos In Black for men) و “بسپوک” از جیانی کامپانیا (Gianni Campagna Bespoke) مسبب دلسردی بشه؛ هرچند این کاملا به سلیقه افراد ربط داره. شروعش خیلی مهیج و گیراست. یه خرده میوه ای و شاد و آفتابیه و توش یه عامل مهم عطرهای کلاسیک مردونه که وجه مشترک این عطر و سه عطر بالاست (تق هرمس، بسپوک و این بلک) به اون حس شادابی وصف ناپذیری میده: شمعدونی. یه خوشیِ دوست داشتنی شبیه کسی که رو زمین پول پیدا کرده! این شروع دیر فروکش میکنه – خوشبختانه – و لَختی طول میکشه تا وجوه چوبیِ عطر اونقدری خودشون رو نشون بدن که بتونیم بگیم آها این یه عطر وتیوریه. چرا که وتیور پشت تلی از مرکبات خوشمزه و ترش و تازه و شمعدونی و اسطخودوس پنهان شده.

این عطر چوبی شیپغ معرفی شده و من اولین بار که این عطر رو به طور کامل پوشیدم و گذاشتم بعد از چند ساعت به ته برسه متوجه منظور شدم. شاید اون انتظاری که از عطرهای شیپغ دارین رو برآورده نکنه اما ته مزه ای از تلخیِ دودی و بخور مانندی در کنار رایحه خاکیِ پچولی به چشم میخوره که سبزیِ گمنام و زبری همراهیش میکنه. ردی از مردانگی و مردسالاری اونچنان که تو شنل آنتایوس و کارون یاتاگان وجود داره اینجا با صدایی خفه و رفتاری محافظه کارانه بدون اینکه کسی رو ذره ای آزرده کنه نمایان میشه که حس و حال وتیور و اکورد شیپغ رو کامل کنه.

موندگاری وتی ورت بد نیست، شش هفت ساعت روی پوست من. نشر بوی متوسط. اصولا یه پیشنهاد برادرانه، اگر این دو فاکتور عطر براتون اهمیت داره دور و بر برندهای انگلیسی حرفه ای نگردین. انگلیسی ها آدمهایی نیستن که بخاطر جلب توجه حاضر بشن با نشر بوی بالای عطرشون دیگران رو آزار بدن. 

★★★