بررسی عطر لا فومه کلاسیک از میلر هریس

میلر هریس – لا فومه کلاسیک (Miller Harris – La Fumée Classic)

خصوصیات برتر: بخوری، چوبی، مشروبی، رزینی

جنسیت: مردانه و زنانه با ارجحیت جنسیت مرد

فصول استفاده: پاییز و زمستان

این هشتمین پست از عطرهای میلر هریسه. با در نظر گرفتن یک مخرج مشترک از همه کارهای مطرح این برند که تا اینجا درباره شون خوندین، میشه به نتیجه ای جامع رسید که لا فومه کلاسیک بهترین و محبوبترین عطر برند میلر هریس محسوب میشه که تو سال ۲۰۱۱ توسط لین هریس ساخته شد. از من میپرسین دلیلش اینه که این عطر نسبت به بقیه کارهای این برند ذائقه ی بریتانیایی کمتری داره و به اصطلاح کمتر از بقیه میلر هریسی جلوه میکنه و ذائقه ی عمومی تر و جهانیتری رو هدف میگیره. گرچه در وجه کلی اینطور روایح باب میل هر کسی نیستن و بیشتر کسانی که دل به عطرهای نیش بستن از اینطور روایح خوششون میاد. چه طور رایحه ای؟ تاریک و دودی و کهن و خاورمیانه ای، چنان که گویی برگشتیم به چند قرن پیش تو بازار اورشلیم داریم پرسه میزنیم.

لا فومه رایحه ای اورجینال و مشخص داره که حد و مرزش بارز و قطعیه. رایحه ای که ممکنه قشر خاصی رو راضی نگه داره اما مطمئنا میزان رضایت توی اون قشر خاص به مراتب بالاتر از همون میزان برای باقی عطرهای این برنده. جنس این رایحه از دسته عطرهای بخوریه که حال و هوای کاتولیک و کلیسایی دارن و زیر پرده ی عرفانی و مقدسشون، نقابی از گناه و شهوت قرار داره.

من یه پست در مورد این گروه از عطرهای بخوری که فضای مقدس و کلیسایی دارن دارم آماده میکنم که هنوز تکمیل نشده. توی اون پست لیست بسیار خوبی از این دسته عطرها که از قضا موفقترین و محبوبترین عطرهای بخوری هستن وجود داره که خیلیهاشون خویشاوندی نزدیکی با لا فومه کلاسیک دارن. به عنوان مثال میشه آوینیون از کوم دو گغسون (Comme des Garçons Avignon)، لا لیتوغژی دیزِغ از ژووی پاریس (Jovoy La Liturgie des Heures) و جیمز هیلی کاردینال (James Heeley Cardinal) رو نام برد. وجه مشترک همه این عطرها که فضای کلیسا رو به ذهن متبادر میکنن حضور دو رزین توی عطر هست: اولیبانوم یا فرنکینسنس (صمغ کُندُر) و مرّ. چرا این دو رزین توی کلیسا سوزانده میشن، برمیگرده به داستان سه مغ یا سه پادشاه که برای تولد عیسی مسیح هدایایی بردن. این هدایا شامل مرّ، کُندُر و طلا بودن؛ به عبارتی میشه عطر، عطر و پول برای خرید عطر!

برگردیم به لا فومه کلاسیک خودمون. این عطر اما یه فرقی با نمونه های نام برده شده داره که فرق کمی هم نیست. وجود صمغ لابدانوم (صمغی که از ریشه لادن بدست میاد و تو اکورد کهربا و شیپغ و برخی عطرهای چرمی کلاسیک نقش کلیدی داره) فضای روحانیِ کلیسا رو متشنج میکنه. این صمغ تو خیلی از عطرها مترادف شهوت و رایحه ای چرک و حیوانیه. گرچه این رایحه با رایحه بخور استفاده شده توی این عطر تضاد نداره و از نظر جنس رایحه به هم میان، اما از نظر حس و حال کاملا دو قطب مخالف هستن. فضای روحانی و غیر-سکسیِ اولیبانوم در تضاد با تاریکیِ گناه آلودِ لابدانوم قرار داره. آخرین بار که همچین عطر نابی تست کرده بودم عطری بود که بعید میدونم کسی تو ایران حتی اسمش رو شنیده باشه و تست کرده باشه: پان از آنیاز گاردن (Anya’s Garden Pan) که توصیه میکنم حتما بخونین این پست ما رو، و شِن از سرج لوتانس (Serge Lutens Chêne) که هنوز تو سایت در موردش ننوشتم.

فضای کلی لا فومه، دودی، رزینی، کمی ترشیده و دوست داشتنی، به شدت چوبی و طبیعی، مشروبی و ادویه ایه که بستر آروماتیکِ کلاسیکی شبیه یک اکورد فوژه همراهیش میکنه. این اکورد فوژه رو باید خیلی صبورانه و با دقت رصد کنین چون زیر حجمِ بخورِ عطر مخفی شده. این هم در آخر باید بگم که این عطر در قیاس با عطرهای بخوریِ نام برده شده از رایحه دودیِ خفیفتری برخورداره. میشه اون رو یه جورایی مابین فضای چوبی و مشروبی شِن سرج لوتانس و بخورِ کاردینال جیمز هیلی در نظر گرفت. کمی چوبی، کمی مشروبی، کمی تاریک و کمی دودی. در عین حال که حالت جنتلمنِ انگلیسیِ برند رو حفظ میکنه، اون وجه جسورانه ی شرقی رو به خوبی نمایش میده.

در قیاس با باقی کارهای این برند میشه گفت یه کوچولو موندگاری بهتری داره اما در کل خیلی بالا نیست موندگاریش. به همین منوال پخش بوی این عطر هم متوسط حساب میشه. اما اگه برسیم به تیپ و استایل این عطر کمی موضوع پیچیده میشه. عطرهای شرقی و بخوری روحیه مختص خودشون رو دارن و به راحتی توی این لیست و اون لیست دسته بندی نمیشن، و برعکسِ عطرهای غربی مثل اکوردهای شیپغ و فوژه و چرمی، توی چهارچوب مشخصی قرار نمیگیرن. اما من اگه باشم ترجیحم با این عطر یه استایل شبانه با رنگهای تیره و کمی کلاسیکه.

★★★★★