گرلن بوا میستـِریو، چیزی بیشتر از بررسی یک عطر

گرلن – بوا میستـِریو (Guerlaina – Bois Mystérieux)

خصوصیات برتر: خاکی، دودی، آروماتیک، چوبی، چرمی

جنسیت: مردانه

فصول استفاده: هوای سرد سال اما نه روزهای برفی

عده ای معتقدن گرلن از وقتی تییری وَسـِر به عنوان عطرسازش انتخاب شد دیگه اون گرلن سابق نیست. آقای وسر از سال ۲۰۰۸ به عنوان سرطراح و عطرساز فیکس برند گرلن مشغول به کاره؛ یعنی شش سال پس از اینکه خانواده گرلن با بازنشستگیِ چهارمین نسلِ این خانواده (ژان پُل گرلن) در سال ۲۰۰۲ آینده ی برند رو به کلی در دستان کمپانی لویی ویتون مویت اِنـِسی (LVMH) رها کرد. این نگرش و تلخ کامی عطردوستان نسبت به سیاستِ کاریِ گرلن در سالهای اخیر چیز عجیبی نیست. قسمت اعظم این دسته از افراد، همواره با نگاهی نوستالژیک و آهی به گذشته، در پی زنده نگه داشتن اسم گرلن در برابر بازاری شدنِ این برند هستن. اما از من بپرسین نه تنها شاکی نیستم، که از سر کار اومدن تییری وسر خیلی هم راضی هستم.

گرلن در طول بیش از یک قرن شاهکارهای خارق العاده ای به دنیا ارائه کرد اما به جز چند تاشون که ترکیبات کلاسیک واقعا لایق ستایشی هستن، باقی برای دنیای امروز کمی کهنه شدن و با امید به قشر خاصی تولید میشن. اما بیایم نگاهی بندازیم به کارنامه ی برند از سال ۲۰۰۸ تا امروز، یعنی از زمانی که وَسـِر داره کار میکنه. اکثر کارهای خوش دست گرلن، کل لاین های اکسکلوسیو این برند، قسمت بزرگی از مجموعه آکوا آلگوریا و همه ی کارهای مدرن و امروزی گرلن که رویکردی جوان پسندانه دارن مربوط به این دوره و حاصل تلاش این عطرساز هستن. جانب انصاف رو نگه داریم، وَسـِر گرلن رو از مرگ نجات داد تو روزگار مُدرنی که گرلن سالها بود نمیتونست چیزی بهش اضافه کنه. باید با واقعیت کنار اومد که قرار نیست شاهد طلوع ژیکی ها و شلیمارها و میتسوکوها از گرلن باشیم، بنابراین میشه گفت از گرلن بیش از یک اسم با عظمت چیزی باقی نمونده. امروز این برند یکی از برندهایی هست که تحت مدیریت یکی از پول پرست ترین هُلدینگهای کالاهای لوکس داره با چنگ و دندون آبروی پیشینه اش رو حفظ میکنه. چرا که ذهنیت مرکزیِ این هُلدینگ پولسازی با کمترین هزینه هست. از سری اقدامات این هُلدینگ روی برند گرلن میشه به یونیفورم کردن شیشه های عطرها و دیسکانتنیو کردن برخی کارهای قدیمیِ کم فروش اشاره کرد که خودش از تکنیک های ساده برای پایین آوردن هزینه هاست. اساساً جناب وَسـِر هم با اهرم فشارِ همین هُلدینگ بر صندلیِ پاتریسیا دی نیکولای (Patricia de Nicolaï خواهرزاده ی ژان پُل گرلن که قرار بود وارث این برند بشه) تکیه داد. وَسِر از این جهت برای گرلن حیاتی و لازم هست که گرلن رو با جامعه ی امروز پیوند میده و نسل جوان رو با دنیای رنگارنگ این برند گره میزنه. از طرف دیگه بخاطر ترکیبات پرفروش، سود خوبی برای برند به ارمغان میاره که تداوم حیات برند رو تضمین میکنه.

لاین لی اَبسولو دوغیون (Les Absolus d’Orient) یکی از اون مجموعه عطرهای گرلن حساب میشه که حد تعادل بسیار زیرکانه و خوبی رو بین “خاص و حرفه ای بودن” و “عامی و همه پسند بودن” برقرار کرده. اولین کار این مجموعه سانتال رویال که تو سال ۲۰۱۴ بیرون اومد مانیفست بسیار خوبی برای خط مشی این کلکسیون روی میز گذاشت. رایحه ای به شدت همه پسند که درست مثل بلک ارکید از تام فورد با پیچیدگی های ظاهری تونست آنتنِ قشر مفتون و مجنون عطرهای نیش رو به طرف خودش بگردونه؛ هرچند که منتقدین عطر از این اقدام چندان دل خوشی نداشتن. دو سال پس از سانتال رویال، شاهکاری به این مجموعه اضافه شد به نام اُمبغ اِتِغنل. چند کار دیگه به این مجموعه تو این سالها وارد شدن تا اینکه طی همین یکی دو هفته ای که گذشت مجموعه با دو کار جدید هفت عطره شده. این دو عطر از یک مجموعه ی دیگه به نام Les Déserts d’Orient به لاین لی اَبسولو دوغیون انتقال داده شده و شیشه هاشون هم به شکل شیشه های این مجموعه ساخته شد.

اما برسیم به عطرمون. ببخشید که مجبورین تو هر کدوم از بررسی های عطری که مینویسم کلی هم اطلاعات پاورقی مطالعه کنین. گفتم که وسر یک چیز رو به گرلن هدیه داد و اون تضمین فروش با کارهایی مدرن و امروزی هست. بوا میستـِریو هم دقیقاً همچین چیزیه. اگر بخوام بوا میستـِریو رو تو یه جمله خلاصه کنم میگم “حدفاصل بین تغ هرمس و سرژف اوم به طوری که رایحه ی خاکیِ وتیور هرمس رو چرم گس و تلخ و مرکب مانندِ سرژف رو امانت میگیره و کمی هم بهش نُتهای دودی خفیف اضافه میکنه که تو بستر عطر با حس گرمای دلنشین مرّ از یکنواختی رایحه ی چرمش خسته نشین”.

شروع عطر با رایحه ای آشنا باز میشه که توی نُتها لیست نشده: وتیور. این وتیور رو من تو سرژف اوم (Xerjoff Homme)، اپوس اویلز استار فاکر (Opus Oils Star F#cker) و مَسک میلانو همینگوِی (Masque Milano Homage to Hemingway) به وضوح شناختم. یعنی با یک وتیور معمولی و همیشگی طرف نیستین، حالا هر چقدر هم وجوهی از تغ هرمس رو یادآور بشه. در کنارش، نرولی و برگ بو با رایحه آروماتیک و تلخش وجوه چرمیِ کلاسیک خوبی رو بازی میکنن. این چهره ی گلی و چرمی ما رو یاد عطرهای کلاسیک چرمی مردونه نمیندازه؟ مثلاً کنیژه تِن. بنابراین شروع بوا میستـِریو تلخیِ موزونی داره که چرم رو تو پله های پایینتر نوید میده. این چرم لوکس هست اما مثل چرمهایی که این اواخر تو بازار ریختن، صاف و پولیش کشیده و تا نشده نیست. بلکه برعکس، بارها واکس خورده، کهنه شده، نرم شده بر اثر استفاده مکرر، و قسمتهاییش که تا خوردن رنگشون پریده. فضای تیره ای داره اما منفی باف و غم زده نیست. میشه گفت جدی و نافذه و کمی هم وقیح. خوش تیپ، مردونه و خوش پوشه اما خشونت و اُبُهت مردونه ای تو صورتش داره. وسط حرف زدن خیلی فحش و کلمات رکیک به کار میبره و تو خیابون تف میندازه. درست مثل همون ابهت حیرت آورِ سرژف اوم. تلخ، مردونه، چوبی و چرمی اما تفاوت فاحشی با سرژف داره: مدرن، نرمتر و همه پسندتره و شاید بشه گفت برعکس سرژف صابونی نیست.

رایحه ای بارز و قدرتمند داره که از بدو شروع، روی حضورش تاکید میکنه و زیرش یه خط پررنگ هم میکشه. علیرغم اینکه به نظر میاد نشر بوی وحشیانه ای نداشته باشه رایحه عطر به راحتی بینی اطرافیان رو پر میکنه. اصولاً این خصوصیت مشترک این مجموعه از گرلن هست و از فاکتورهای مهم عطرهای پرفروش، همین موضوع موندگاری بالا و نشر بوی قوی هست. جدا از اون نمیشه از تاثیرگذاری رایحه اش صرف نظر کرد. من در حین این سه روزی که عطر رو برای نوشتن تست میکردم، بالای ۱۰ بازخورد مثبت گرفتم که حسابی شگفت زده شدم. این عطر رسمی و جدّیه. زمستونی و پاییزی هست و گرمای رزینیِ تهش واقعا دوست داشتنیه. به همین دلیل در عین مدرن بودن، حس گرمای صمیمیِ برخی عطرهای کلاسیک رو به یادم میاره.

★★★★