گوچی و باغ کیمیاگر: گزارش لاین جدید برند گوچی

موضوع لاین اکسکلوسیو عطرهای برندهای دیزاینر (برندهای مُد) این روزا دیگه موضوعی جاافتاده هست و به قوّت سابق جلب نظر نمیکنه. این بازی بامزه در سال ۲۰۰۴ با سری Hermessence از برند هرمس و مجموعه Armani Privé از برند جورجو آرمانی شروع شد. در سال ۲۰۰۷ برند شنل تعدادی از عطرهای قدیمی که چند دهه پیش از اون تولید شده بودن رو با ظاهری جدید، در کنار تعدادی عطر جدید عرضه کرد و نامش رو Les Exclusifs de Chanel گذاشت. آرمانی هم مجموعه ای شامل عطرهایی لوکس رو با ظاهری که برازنده ی یک لاین لوکس هست بیرون داد. هرمس در سری هرمسنس به جای ظاهر، به کشف تجربه های بویایی جدیدی دست زد. این حرکت البته بی جواب نموند و در امتدادش، دیور با La Collection Privée و باقی برندها از جمله کارولینا اِررا، دولچه اند گابانا، بولگاری، کارتیه، لویی ویتون، هوگو باس، پرادا، اِرمِنیجیلدو زِنیا، بِربری، ایو سه لوران، تییری موگله و چند تا دیگه هم به این نهضت جدید پیوستن و سهم خودشون رو برداشتن. تقریبا هر از گاهی شاهد ظهور یکی از برندهای دیزاینر تو دنیای عطرهای لوکس و نیش هستیم اما نمیدونم چرا حرکت جدید برند گوچی در راستای پیوستن به این نهضت برام سورپرایز بود.

برند گوچی با یک کلکسیون چهارده عطره به نام باغِ کیمیاگر (The Alchemist’s Garden) با همکاری عطرساز نابغه، آلبرتو موریاس – که این اواخر شاهکارهای خوبی برای این برند رقم زده – نه تنها وارد بازی عطرهای اکسکلوسیو شده، بلکه به نظر میرسه آس پیک رو کرده باشه. گوچی برند با سابقه و قدرتمندی هست که فعالیتهای متنوعی رو با هم مدیریت میکنه که یکی از اونها لاین عطرهاش هست.

در امتداد کلکسیون خلاقانه ی پاییز/زمستونی برند گوچی در سال ۲۰۱۷ (The Alchemist’s Garden) که توسط مدیر هنریِ جدید این برند – الساندرو میشل – ارائه شد و به موفقیت بی نظیری دست پیدا کرد، برند دست به ابتکار جالبی زد. با همین نام، باغچه ی گوچی که در موزه ی این برند جا داره، میزبان مهمانیِ باشکوهی برای افتتاحیه ی کلکسیون جدید عطرهای “باغ کیمیاگر” شد. ایده ی خلق کلکسیون جدید گوچی که همین چند روز پیش، تو اولین هفته ی سال ۲۰۱۹، به معرض نمایش گذاشته شد، از هنر کیمیاگری و داروسازیِ سنتی (apothecary) و هنر عطرسازی سنتی گرفته شده¹. طراحی عطرهای این مجموعه بر اساس لِیر کردن یا همپوشانی عطرها با همدیگه شکل گرفته؛ کانسپتی که کمتر بهش پرداخته شده. این مجموعه هفت عطر او دو پغفم (Eaux de Parfum)، چهار روغن عطار (Perfumed Oil)، و سه آب معطر (Acqua Profumate، به عبارتی شاید او دو کولون باشه) و یک شمع معطر رو شامل میشه. هر کدوم از او دو پغفم ها، آبهای معطر و روغنهای معطر میتونن جهت ساختن رایحه ای خاص و بالا بردن قدرت عطر با همدیگه استفاده بشن. در هر ترکیب یکی از عطرهای سری او دو پغفم میتونن با یکی از عطرهای سری روغن و/یا یکی از عطرهای آب معطر همپوشانی بشن.

هر کدوم از عطرهای او دو پغفم یک نُت برتر رو در مرکزیت ترکیبشون دارن تا حسی که عطر باهاش نامگذاری شده رو انتقال بدن. عطر A Song for the Rose عطری زنونه و ظریف با محوریت گل رز و مشک وچوب هست. عطر The Voice of the Snake برای صدای حرکت یک مار در جنگل طراحی شده و در ترکیبش عود، چرم، زعفران و پچولی بکار رفته. عطر The Eye of the Tiger با نُتهای دانه ی تونکا، وانیل و لابدانوم روح یک ببر رو به تصویر میکشه. عطر The Virgin Violet تصویری از یک قوی سفید رو با نُتهای مُشک، بنفشه و وانیل ارائه میکنه. چوب سدروس، جوز هندی، پچولی و سرو در عطر The Last Day of Summer برای تصویرسازیِ اولین نسیمهای پاییزِ جنگل بکار رفتن. در قلب عطر Tears of Iris نُت زنبق، سندل وود، انجلیکا و مشک خودنمایی میکنن. و نهایتا عطر Winter’s Sprig شما رو با نُت میموزای پودری و مُشک و فلفل به روزهای اواخر زمستان و شروع پاییز میبره. هر کدوم از عطرهای سری او دو پغفم تو شیشه های ۱۰۰ میل با قیمت ۳۳۰$ ارائه میشن.

عطرهای سری آبهای معطر توی شیشه های مزین شده بیرون اومدن که هر کدوم یک تک نُت مدرن رو در ترکیبشون دارن. اسطوخودس در Moonlight Serenade، سرو در A Winter Melody، و چوب در Fading Autumn. عطرهای این سری تو شیشه های ۱۵۰ میلی به قیمت ۲۴۰$ ارائه میشن.

روغنهای معطرِ این کلکسیون در شیشه های سبز مایل به انگوری تولید شدن و هر کدوم یک نُت برتر دارن. رز در A Forgotten Rose، عود در Nocturnal Reverie، بنفشه در The Violet Kiss، و چوب در Ode on Melancholy. این روغنها در حجم ۱۵ میل با قیمت ۴۱۰$ به فروش میرسن. در کنار این عطرها یک شمع معطر با نام The Virgin Violet ترکیبی ظریف و زیبا از مُشک و زنبق و بنفشه رو در خودش داره که رایحه ای نرم و پودری هنگام سوختن ساطع میکنه. این شمع در وزن ۵۴۰ گرم با قیمت ۴۷۵$ به فروش میرسه.

همه بطری های این مجموعه با الهام گیری از صنعت داروسازی سنتی، به شکل بطری های مواد دارویی قدیمی ساخته شده، رنگ شدن و یا با عناصر بصریِ برند گوچی از جمله رز صورتی، تزیین شدن.

اونچه در بالا خوندین مستقیما از سایت گوچی به فارسی ترجمه کردیم اما جدا از این مباحث، این حرکت گوچی به نظر شبیه به یک جنگ سرد بین هولدینگهای عظیم کالاهای لوکس هست. دو سال پیش برند لویی ویتون که توسط یکی از بزرگترین هولدینگهای لوکس – LVMH – اداره میشه، پس از سالها سکوت و نپیوستن به بازار عطر با یک کلکسیون حرفه ای عطرهای گرون قیمت تمامی توجه رو به خودش جلب کرد. کلکسیونی که برند محصولات چرمی لویی ویتون بیرون داد نه از نظر قیمت و نه از نظر پرستیژ با برندهای دیزاینر دیگه – حتی اونها که زیرمجموعه ی همین هولدینگ هستن – قابل قیاس نبود. نظر شخصی من اینه که هولدینگ کِرینگ (Kering) که دسته ی عظیمی از دیگر برندهای مُد مثل گوچی، بریونی، اَلـِکزَندر مک کویین، بوشرون، بوتگا ونتا، ایو سه لوران و بالنسیاگا رو مدیریت میکنه، در یک اقدام بسیار جالب از پتانسیل تازه واردِ این برند، آقای الساندرو میشل، استفاده کرده تا برای رقابت با لویی ویتون و کمپانی LVMH قد علم کنن. نه این لاین عطرهای گوچی و نه لاین عطرهای لویی ویتون محصولاتی نیستن که با این قیمتهای گزاف قشر “عطرباز” رو به طرف خودشون بکشن. سیاست هر دو برند مشتریها و خریدارهایی هستن که از این برندها و برندهای زیرمجموعه ی هلدینگها مرتبا خرید میکنن. کشیدن این مشتری ها به طرف هر کدوم از برندهای مطرح بیشتر از درآمدزایی، تبلیغات اساسی برای برندها میشه.

۱٫ در قدیم پیش از اینکه عطرسازی به یک هنر مستقل با کاربرد زیبایی شناسانه ی محض از شاخه های طب و داروسازی جدا بشه، قسمتی از فعالیتهای کیمیاگرها، داروسازها و زهرسازها بوده. صنعتی که بهش در لغت اپاتِکری (Apothecary) گفته میشه.