پارفوم دو مارلی کالان : ادویه ای، چوبی، سبز

مارلی کالان عطری هست که این اواخر توی چند سمپل از چند نقطۀ ایران به دستم رسیده و مدت زیادی طول کشید تا تصمیم بگیرم در موردش بنویسم.

برند پارفوم دو مارلی (یا پغفم دو مارلی) جزو اون اولین برندهای نیشی حساب میشه که تو ایران به شکل سیستماتیک و رسمی شروع به فروش کرد. خوب یادمه که در ابتدای به امر قیمت کارهای این برند حدود ۱۶۰ هزار تومن بود!

توی اون دوران نه تنها من، که خیلی از عطربازهای حرفه ای به دلیل اینکه دنبال کارهای خاص و ساختارشکن میگشتیم، چندان طرف این برند نرفتیم. این درحالی بود که این برند داشت پا به پای کرید بین قشر دیگۀ جامعه جا باز میکرد.

موفقت مارلی در چه بود؟

یک قسمت عمده از محبوبیت مارلی در ایران مدیون عطر پگاسوس هست. عطری که توسط آقای حمید مراتی-کاشانی در کمپانی فرمنیش ساخته شد.

قسمتی از محبوبیت این برند در چهارچوب جهانی؛ وام دارِ یکی از پنج عطرِ ابتداییِ این برند یعنی گودولفین هست که بی شک تو دوران خودش یکی از بهترین کپی های عطر مطرح تام فورد توسکان لدر حساب میشد.

اما نه گودولفین و نه آقای کاشانی دلایل اصلیِ محبوبیت مارلی نیستن، بلکه این خودِ عطرهای برند هستن که این محبوبیت رو رقم میزنن. مارلی برند هست با کلاس بندیِ نیش و لوکس و با روایحی که از نظر جنس به روایح مِین استریم (به اصطلاح خودمونی دیزاینرها) نزدیکه و از نظر مواد استفاده شده، مصالحی از یک مرتبه بالاتر و بهتر رو انتخاب میکنه. و در نهایت یه کوچولو خلاقیت و البته جسارت بیشتر تو ساختن فرمولها.

بررسی عطر کالان

کالان یک نمونۀ بسیار خوب برای تفهیم حرفی هست که زدم. عطری که از نظر رایحه شباهت به خیلی عطرهای کلاسیک اسپرت برندهای دیزاینر میتونه داشته باشه، اما میزان استفاده از برخی نُتها تو این عطر هم اون رو از فضای کلاسیک دور میکنه و هم خاص و متفاوت از عطرهای دیزاینر جلوه میده.

مارلی این بار برای ساخت کالان با دو تن از عطرسازهای کمپانی مانه (Mane) قرارداد بسته. فقط محض اطلاعتون نام میبرم: Celine Ripert و Nathalie Templer.

در ساختار کلیِ کالان ما با یک فضای آشنا/غریبه روبرو هستیم. فضایی که هم سبز و ادویه ای هست و بُعد مردونه داره و هم به شکلی مبهم گلی هست، که با بُعد سبزش سر سازش نداره.

شروع/بطن و فرود کالان

مطمئنم شما هم مثل من از این حجم و دوزاژ غیرمتعارفِ لاوندر (اسطخودوس) در کالان تعجب میکنین. بله شروع عطر گرچه با رایحۀ تارت مانند و خوشمزۀ پرتقال خونی باز میشه، یک فضای فلزیِ عوضی و پُررو از همون اول با تنه زدن به عناصر دیگه خودش رو میکشه جلو.

این همون لاوندر فلزی و گـَـسی هست که تندیِ رایحه اش محیطی اسیدی و بنزین مانند رو یادآور میشه. نگران نباشین. کمی بعد از اینکه تو شروع عرض اندام کرد میره سر جاش میشینه کنار بهارنارنج.

تصور من از بطن کار این بود که از تندیِ سبز و ادویه ایِ عطر کاسته میشه؛ اما ای دل غافل. نُتهای ادویه ای مستحکمتر از اونچه فکر میکردم چیدمان شدن.

شما با افول رایحه پرتقال خونی از شروع عطر کنده میشین و قدم به قلمرو تاریک کوهی از ادویه و اسطخودوس میذارین. چه ادویه ای؟ اگه تونستین براش نامی انتخاب کنین به من هم بگین.

چون تو ساخت کالان هدف این نیست که شما نُتها رو بشناسین، نه. هدف اینه که شما رو با یک رایحۀ متراکم ارزیابی کنن.

شما تنها وقتی کالان به انتها میرسه کمی آرام و قرار میگیرین. چرا که نُتهای انتهایی – فضایی چوبی و خزه مانند و کمی کهربایی و شیرین اما نه از نوع شیرینِ چسبناک و شکلاتی – عناصری هستن که شما میتونین درکشون کنین.

همچنین شاید خانمها بدشون نیاد این عطر رو یه تستی بکنن به شرط اینکه اون شروع مردونۀ سینه پشمالو زیاد رو پوستشون باقی نمونه و زود به این فرود کهربایی برسه.

مارلی کالان در کلیت

پس نتیجه این شد که کالان دارای شروعی شارپ، سبز و قدرتمنده که مخاطب این دسته عطرهای نیش رو به شدت راضی نگه میداره. و رایحه ای سبز اما گرم و ادویه ای و فلزی داره که در بطن به فضایی آروماتیک و اینتنس و ادویه ای میرسه و در انتها به فضایی چوبی و خزه مانند.

در کمال تعجب من به قدری از این عطر بازخورد گرفتم که سمپلهام رو مثل عطر استفاده کردم و سعی کردم باهاش لباس هم ست کنم. ترجیحم روی لباسهای تونالیته تیره و خاکستری بود و تیپهای نیمه رسمی یا نیمه کلاسیک با تی شرت بدون چاپ و شلوار جین برش رِگیولار.

مارلی به هوای غروب و هوای ابری بیشتر میاد به نظرم. یه اخم جذابی تو چهره اش داره که با هوای آفتابی جور نمیشه. از این دسته عطرهای شارپ کم نیست، مخصوصا تو برندهای نیش یادمه Eight&Bob و Mona di Orio هم کارهایی دارن اما من رو بخاطر حافظه ضعیفم از نام عطرشون معاف کنین.

کالان روی پوست من تا نزدیک یک روز هم مونده. چهار ساعت اول این موندگاری با نشر بوی خوبی همراهه که خودش یه رکورد حساب میاد.

★★★